INTERVIEW
door: Pedro Rademacher
KILOMETERS MAKEN IN DE KROEG
Benjamin Herman: “Daar gaat het om: dat je iets doet waar je je goed bij voelt. Een vorm van mediteren.” Foto © Sannah de Zwart
In Amsterdam waait een stormachtige wind. De harde wind geeft de stad een verrassend ander aanzicht en een verrassend geluid. Het drukke verkeer blijkt ineens geruisloos. Zelfs de anders zo knarsende en rinkelende trams glijden geluidloos over de rails. De stad wordt moeiteloos overstemd door het geloei van kale winterbomen, die zwiepen en knallen als zwepen. Binnen in het warme Americain schuiven we aan bij saxofonist Benjamin Herman (39). Herman is onberispelijk gekleed: een stijlvolle gentleman. Hij is de oprichter en leider van de alom bekende New Cool Collective en volgens velen de beste altsaxofonist van Nederland. Hij drinkt thee en koffie-verkeerd en praat over zijn nieuwe cd ‘Campert’, over de saxofoon, over het jaar waarin hij veertig wordt en over het jaar dat jazz rookvrij wordt. Een portret van een jazzkat.
CD-RECENSIE
Heinz Sauer - The Journey
bezetting: Heinz Sauer; tenor- en sopraansax. Diverse gasten o.a. Albert Mangelsdorff; trombone, Bob Degen; piano, Michael Wollny; piano
release: 2008
label: ACT
tracks: 15
tijd: 70.31
website: www.actmusic.com
door: Mischa Andriessen
Ter gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag van de Duitse saxofonist Heinz Sauer brengt ACT een verzamel-cd op de markt met een mooie selectie uit Sauers oeuvre. Van de energieke vrije jazz met het Albert Mangeldorff Quintet tot een gloedvolle vertolking van Prince’ “Nothing compares with you” met de jonge pianist Michael Wollny.
5 CD-RECENSIES
door: Mischa Andriessen
Yaron Herman Trio - A time for everything
label: Laborie Records
www.myspace.com/yaronherman
De hoes geeft een goed beeld van wat van deze cd verwacht mag worden. Herman staat in een witte kamer met volgekladde muren. Een grote piano is in de ruimte getekend. Zó dat het lijkt alsof hij in de vleugel loopt. De jonge pianist en bandleider heeft eenzonnige kijk. Muziek maken is spelen en als de luisteraar op het verkeerde been gezet kan worden; graag! “A time for everything” bevat bijvoorbeeld tal van bewerkingen van popliedjes als Björks “Army of me”, Brittney Spears’ “Toxic” en “Message in a bottle” van The Police.
CONCERTRECENSIE. Paradox Tilburg, Festival Accordeonslag, Stian Carstensen & Farmers Market, 21 maart 2008
beeld: Stef Mennens
door: Erno Elsinga
‘Surfin’ USSR’. Zo luidt de titel van het zojuist verschenen album van Farmers Market, de Noorse ‘speed balkan boogie-groep’ van frontman Stian Carstensen. Door de opzwepende balkanritmen van een surfsausje te voorzien, zorgde Farmers Market in Muziekpodium Paradox in Tilburg voor een verrassend concert, dat voorafgegaan werd door een soloperformance van Carstensen op de knoppenaccordeon.
CD-RECENSIE
Periférico - Sounds from beyond the bubble
Victor Gama - samensteller
Sonic Arts Network
release: 2007
tracks: 15
tijd: 72.33
websites: www.victorgama.org - www.sonicartsnetwork.org
door: Mischa Andriessen
“Periférico” komt in een prachtig vormgegeven stripboekje, maar dat is niet het enige bijzondere aan deze cd. De Angolese componist Victor Gama stelde een compilatie samen van hedendaagse, elektronische muziek uit landen van waaruit niet dagelijks muziek tot ons doordringt. Zo selecteerde Gama onder meer artiesten uit Libanon, Egypte, Oekraïne, Iran en natuurlijk Angola. Het resultaat is zeer divers en interessant, met een paar ijzersterke uitschieters.
CD-RECENSIE
Melody Breyer-Grell – Fascinatin’ Rhythms
bezetting: Melody Breyer-Grell, zang; Gloria Cooper, piano; Dean Johnson, contrabas; Matt Wilson, slagwerk. Gasten: Don Braden, tenorsaxofoon, Jim Rotundi, trompet; John Hart, gitaar; Kahlil Kwame Bell, percussie
opgenomen: 2007 in Bennett Studio in New York
release: 2008
label: Rhombus Records
tracks: 13
tijd: 54.43
website: www.melodybreyer-grell.com - www.rhombus-records.com
door: Rinus van der Heijden
Dertien stukken van de legendarische componisten George en Ira Gershwin, je moet maar durven. Want legendarisch betekent in dit opzicht, dat talloze anderen er hun tanden al op stuk hebben gebeten. Zo niet Melody Breyer-Grell, die zich met fascinerend gemak door het melodieuze klankmateriaal van de twee Amerikaanse componisten beweegt.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Frank London Klezmer Brass All Stars, 16 maart 2008
beeld: Thomas Huisman
door: Tim Sprangers
Trompettist Frank London behoort tot de grootste internationale klezmermuzikanten. Hij speelt en speelde in tal van bands en projecten. Hoewel zijn populariteit zich net niet kan meten met collega Boban Markovic viel de opkomst in het Bimhuis een beetje tegen. De feestelijke muziek was bezig aan een opvallende opmars in concertzalen, clubs en discotheken in West-Europa; echter, mensen lijken een beetje Balkanmoe te worden.
CD-RECENSIE
The Microscopic Septet - Seven Men in Neckties; history of the micros volume one
bezetting: Phillip Johnston; sopraansax, Don Davis; altsax, John Hagen; tenorsax, Danny Nigro; tenorsax, Paul Shapiro, Dave Sewelson; baritonsax, Joel Forrester; piano, David Hofstra; bas, tuba, Richard Dworkin; drums
opgenomen: 1982, 1983, 1984
release: 2006
Label: Cuneiform records
tracks: 23 (2cd)
tijd: 67.13 (cd1) 65.42 (cd2)
website: www.cuneiformrecords.com
door: Mischa Andriessen
Het bekendste bandlid had de groep net verlaten toen het septet voor het eerst studio in mocht. Opnamen van John Zorn bij het Microscopic Septet staan dus niet op deze dubbelaar. Deze doldwaze mini bigband is weer bij elkaar vandaar dat het Amerikaanse Cuneiform records dat zich specialiseert in excentrieke muziek en de heruitgave van historisch materiaal met twee dubbel-cd’s de muzikale erfenis van de groep nogmaals uitbrengt.
COLUMN
door: Jan Bol
Het begint steeds meer een anachronisme te worden: de winkel met bakken afgeladen vol met cd’s. Mijn hele omgeving wemelt van de iPods en andersoortige mp3-spelers. Familie, vrienden en collega’s, ze laden zelfs hele elpees uit hun oude verzameling via de pc op hun technisch wondertje, dankzij de moderne platenspeler met usb-aansluiting. Voor het overige is het downloaden wat ze voor de voeten komt. Hele externe hard discs vol. Illegaal dankzij bit torrents en lime wire en weet ik wat voor peer to peer constructies. Onvoostelbaar veel is er te vinden. Vreemd genoeg tot en met scans van hoesjes en boekjes toe. Daarvan blijft op je schermpje niet veel over.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Lean Left: ‘Ex guitars meet Nilssen-Love & Vandermark’, 19 maart 2008
beeld: Ger Koelemij
door: Tim Sprangers
Avant-gardistische jazz versus avant-gardistische rock. De Noorse drummer Paal Nilssen-Love en de Amerikaanse rietblazer Ken Vandermark ontmoetten een jaar geleden de Nederlandse gitaristen van de experimentele noise band ‘The Ex’: Andy Moor en Terry Ex. Het treffen van de twee duo’s vond plaats in het culturele centrum Overtoom 301 in Amsterdam waar zij op dezelfde avond geprogrammeerd stonden. Uit een inspirerende jamsessie ontstond een kleine tour die zij afsloten in het Bimhuis. ‘Lean Left’ noemen de muzikanten het kortstondige samenwerkingsverband.
CD-RECENSIE
The Mirror Conspiracy – Live at Lantaren/Venster
bezetting: Mike Bindraban, toetsen en teksten; Esther Vroegindeweij, viool; Patrick Verdonk, gitaar; Ron Zogara, gitaar; Nikos Paisopoulos, bas; Martin Groen, slagwerk
opgenomen: 15 december 2007, Lantaren/Venster Rotterdam
release: 2008
label: TMC
tracks: 5
tijd: 26.56
website: www.myspace.com/mirrorconspiracy
door: Rinus van der Heijden
The Mirror Conspiracy is een zeskoppig gezelschap uit Rotterdam, dat zegt beïnvloed te zijn door onder andere Pink Floyd, Weather Report, Mahavishnu Orchestra, Erik Truffaz, Miles Davis, Jaga Jazzist en Martin & Wood. Het sextet noemt nog wat invloeden, maar het maakt allemaal niet uit: The Mirror Conspiracy is een handige goochelclub, die bij al zijn voorgangers jat naar hartelust en dit alles vrolijk in elkaar knutselt. Schetsen met muziek, noemen de Rotterdammers hun concept. Nou ja…
CD-RECENSIE
Albert van Veenendaal / Meinrad Kneer - The Munderkingen sessions, part I
bezetting: Albert van Veenendaal - piano; Meinrad Kneer - contrabas
opgenomen: september 20-24, 2004 in Munderkingen, Duitsland
release: 2006
label: Evil Rabbit Records www.evilrabbitrecords.eu
tracks: 18
tijd: 53:39
website: www.albertvanveenendaal.nl - www.subdist.com
myspace: www.myspace.com/albertvanveenendaal
door: Marc Van de Walle
Deze schitterende muziek is de individuele expressie van de afzonderlijke emotie. De Steinway - opgenomen met een Neumann microfoon - wordt vierklauwens bespeeld. Dat wil zeggen: alle klanken die je uit een piano kunt toveren worden er ook uitgehaald.
Ferenc Snétberger / Markus Stockhausen - Streams
bezetting: Ferenc Snétberger; gitaar, Markus Stockhausen; trompet en flügelhorn
opgenomen: 26-28 september 2006
release: 2007
label: Enja
tracks: 10
websites: www.snetberger.de - www.markusstockhausen.de - www.enjarecords.com
door: Mischa Andriessen
Snétberger en Stockhausen zijn beide muzikanten die in meerdere genres actief zijn. Allebei treden ze op als solist in klassieke werken, maar daarnaast spelen ze ook jazz en wereldmuziek. Die laatste twee lopen in hun benadering vaak naadloos in elkaar over.
CONCERTRECENSIE. Utrecht Jazz Fest, Utrechts Conservatorium, Rasa, SJU Jazzpodium, Vredenburg, 11 t/m 15 maart 2008
beeld: Maarten Mooijman, Irene Hadiprayitno
door: Mischa Andriessen
Hank Roberts, Marc Ducret, Jim Black
Het is de nachtmerrie van iedere muzikant; kapotte instrumenten, haperende versterkers en dat allemaal tijdens de set. Het trio Roberts/Ducret/Black heeft een nummer aan dat ongemak opgedragen: 'The Jersey Devil'. Daarmee riep de groep het onheil mogelijk ook over zich af.
CD-RECENSIE
Michiel Borstlap - Eldorado
bezetting: Michiel Borstlap – Nordstade 88 synthesizer, Wurlitzer, vocals; Reinder van Zalk – elektronica; Boudewijn Lucas - bas. Edsilia Rombley, Xenia Meijer – vocals; Piet Jan de Bel – banjo, gitaar; Sanne van Hek – trompet, en anderen
opgenomen: 2007
release: 2008
label: Gramercy Park Music
tracks: 14
tijd: 61:36
website: www.michielborstlap.com
door: Erno Elsinga
Aan Eldorado sleutelde Michiel Borstlap anderhalf jaar. Het resultaat is een loungeachtige funky plaat met invloeden uit de begintijden van de fusion; een mix van jazz en rock zoals die eind jaren zestig gebracht werd door muzikanten als Herbie Hancock en Chick Corea.
CONCERTRECENSIE. Utrecht Jazz Fest, Utrechts Conservatorium, Rasa, SJU Jazzpodium, Vredenburg, 11 t/m 15 maart 2008
beeld: Thomas Huisman
door: Mischa Andriessen
Vorig jaar veranderde het SJU Jazzfestival in het Utrecht Jazz Fest. Daarmee werd als prelude op het in Utrecht te realiseren Muziekpaleis voorzichtig gezocht naar een nieuwe formule waarin het goede van het oude format behouden zou blijven, maar worden aangevuld met acts die ook bij niet hardcore jazzliefhebbers aanslaan.
CD-RECENSIE
Michael Blake - The World awakes; a tribute to Eli ‘Lucky’ Thompson
bezetting: Michael Blake; tenor-, sopraansax, klarinet, Søren Kjærgaard; toetsen, Jonas Westergaard; bas, Kresten Osgood; drums. Gasten: Peter Fuglsang; basklarinet, klarinet, Kasper Tranberg; trompet, Lars Bjørnkjær; viool, Henrik Dam Thomsen; cel, Teddy Kumpel; gitaar, Rob Jost; Franse hoorn
opgenomen: 8,9 november 2006
release: 2007
label: Stunt Records
tracks: 9
tijd: 58.23
websites: www.michaelblake.net - www.sundance.dk
door: Mischa Andriessen
Hij leek al vroeg in zijn carrière zijn eigen stem gevonden te hebben. Vaak in samenwerking met bassist Ben Allison bracht Michael Blake een aantal frisse, vernieuwende platen uit die toch zeer toegankelijk waren. Blijkbaar schiep de gevonden vorm niet genoeg voldoening want Blake is al een aantal platen achter elkaar op zoek naar iets nieuws. Tot nu toe met wisselend succes. Zijn trio-cd “Right in front of your very ears” overtuigde niet, de eerste met een jong Deens kwartet onder de naam Blake Tartare opgenomen cd weer wel, maar de laatste plaat van dezelfde groep was weer erg wisselvallig. De stap die Blake nu gezet heeft, is een zeer verstandige; hij zoekt aansluiting bij de traditie om van daaruit verder te komen.
CD-RECENSIE
Ole-Henrik Moe - Ciaccona / 3 persephone perceptions
opgenomen: 10 november 2007 (ciaccona) 19 juli 2006 (3 persephone perceptions)
release: 2007
label : Rune Grammofon
bezetting : Kari Rønnekleiv; viool
tracks: cd1: ciaccona, cd2: 3 persephone perceptions
tijd: cd1 43.13, cd2 39.59
website: www.runegrammofon.com
door: Mischa Andriessen
De Noorse componist Ole-Henrik Moe studeerde bij Iannis Xenakis, een vooraanstaande componist en architect. Het eerste stuk op deze dubbel-cd houdt direct verband met de dood van Xenakis in 2001. In de pijnlijk schurende vioolklanken is moeiteloos de jammerklacht van de rouwende te herkennen. Moes composities vallen op door hun beeldende kwaliteit. Hoewel klank een vooraanstaande rol speelt in zijn stukken zijn het geen loutere geluidsverkenningen, maar wordt wel degelijk een verhaal verteld.
CD-RECENSIE
Ivan Paduart Quartet – In Exile of Dreams
bezetting: Ivan Paduart, piano en synthesizer; Fay Claassen, zang; David Linx, zang; Toon Roos, tenor- en sopraansaxofoon; Philippe Aerts, contrabas; Bart de Nolf, contrabas in een stuk; Joost van Schaik, slagwerk
opgenomen: 2007 in Crescendo Studio België
release: 2008
label: Challenge Records
tracks: 11
tijd: 52,44
website: www.ivanpaduart.com - www.fayclaassen.com - david linx
labels: www.challengerecords.com - www.jazzimpuls.com
door: Rinus van der Heijden
Het initiatief voor deze cd is genomen door Bob Hagen, de man achter Stichting JazzImpuls, die zo haar best doet jazz naar een groter publiek te brengen. Bob Hagen vindt dat zowel Fay Claassen als David Linx tot de beste vocalisten van Europa behoren en dat zij alleen om die reden al samen op een album thuishoren.
CONCERTRECENSIE. Tivoli Utrecht, Mike Patton & Zu, 6 maart 2008
beeld: Thomas Huisman
door: Mischa Andriessen
Een saaie man is hij nooit geweest, Mike Patton. Toen hij met zijn band Faith No More ten tijde van hun grote hit “Epic” het Utrechtse Tivoli aandeed, sloeg hij al tijdens het eerste nummer de microfoonstandaard aan barrels. ‘Before this concert I ate a space cake,’ luidde de plausibele verklaring. Dat deden er meer, maar die manische blik in Pattons ogen maakte duidelijk dat je bij hem nooit kon weten wat je moest verwachten.
CD-RECENSIE
Jeroen van Vliet Trio – The Poet & other tales
bezetting: Jeroen van Vliet, piano en elektronica; Frans van der Hoeven, contrabas; Pascal Vermeer, slagwerk
opgenomen: november 2007 in Rainbow Studio Oslo
release: 2008
label: Challenge Records
tracks: 11
tijd: 59.44
websites: www.jeroenvanvliet.com - www.fransvanderhoeven.com - www.pascalvermeer.nl - www.challengerecords.com
door: Rinus van der Heijden
Nederland kent sinds enkele jaren een Dichter des Vaderlands. Steeds meer gemeenten beschikken over een stadsdichter. En nu heeft ook de jazz een heuse dichter. Hij heeft zichzelf weliswaar benoemd, maar dat mag als je geen letter overdrijft. En dat doet pianist/componist Jeroen van Vliet geen moment op deze gedenkwaardige plaat, die volkomen terecht ‘The Poet’ (& other tales) is genoemd.
CD-RECENSIE
Cattleya – Diary
bezetting: Michel Bisceglia - piano; Volker Heinze - bas; Harald Ingenhag - drums
opgenomen: 11 november 2005
release: 2007
label: Prova Records
tracks: 10
tijd: 51:46
website: www.cattleya.de - www.provarecords.com
myspace: www.myspace.com/cattleyatrio
door: Marc Van de Walle
Een ‘cattleya’ is een Amerikaanse variant van de orchidee. Dat is een eerste bloemrijk gegeven. Het is ook een belangrijk gegeven in het werk van Marcel Proust (‘A la Recherche du temps perdu’) wijzend op schommelingen in iemands gemoedstoestand. ‘Diary’ brengt ons deze schommelingen; de ups en downs van een gedreven iemand die nooit rust vindt. Maar dat hele Proustiaanse verhaal is minder belangrijk dan de muziek zelf natuurlijk.
CONCERTRECENSIE. Blue Note Records Festival Indoor, Concertzaal Bijloke Gent, 2 maart 2008
beeld: Jos L. Knaepen
door: Marc Van de Walle
Het programma van Blue Note Records Festival Indoor van zondag 2 maart beloofde een concert van een uur door Stefano Di Battista en Baptiste Trottignon als ijsbreker, een keuze uit een reeks tussenprogramma’s en een ‘avondconcert’ door niemand minder dan het Steve Kuhn Trio met als gast Sheila Jordan.
INTERVIEW met BERNLEF over JAZZ
door: Mischa Andriessen
Bernlef: "Ik zie een heleboel goede muzikanten, maar mensen die echt stijlbepalend zijn, die zie ik niet." Foto © Leo van der Noort
Het Boekenweekgeschenk van dit jaar is geschreven door J. Bernlef. De novelle ‘De pianoman’ is losjes gebaseerd op de raadselachtige pianoman die in 2005 in Engeland opdook en korte tijd het nieuws domineerde. De man sprak niet, maar communiceerde uitsluitend via zijn pianospel. In ‘De pianoman’ komt een aantal van Bernlefs fascinaties samen; zijn grote belangstelling voor afwijkend gedrag en de werking van de hersens en zijn liefde voor muziek.
CONCERTRECENSIE. Paradox Tilburg, Laetitia van Krieken’s Big Bang, 29 februari 2008
beeld: Marcel Mutsaers
door: Rinus van der Heijden
Al mogen de niet te zeer ingewijden dan denken dat de ontwikkeling van bigbandmuziek al jarenlang stagneert, in de praktijk is dat niet zo. Suggererend dat Charlie Haden’s Liberation Music Orchestra in de jaren zeventig tot de eerste big bands behoorde die hun grenzen niet meer lieten ophouden bij Benny Goodman, de gebroeders Dorsey, Cab Calloway of Benny Moten, is er nadien veel gebeurd. Met name in West-Europa werd aan het concept van de wat grotere jazzorkesten gesleuteld. Het Willem Breuker Kollektief is er wellicht het sprekendste voorbeeld van, maar ook het Brussels Jazz Orchestra, Brabants Jazz Orkest, het Milennium Jazz Orchestra en de New Generation Big Band zijn vernieuwers, al zou het alleen al in de repertoirekeuze zijn.
CD-RECENSIE
Michel Godard / Gavino Murgia - Deep
bezetting: Michel Godard; tuba, serpent, Gavina Murgia, stem, sopraansax, Walter Quintus; geluid
release: 2007
label: Intuition
tracks: 11
tijd: 51.46
website: www.intuition-music.com
door: Mischa Andriessen
Ze kennen elkaar uit de band van Rabih Abou Kalil; de Franse tubaspeler Michel Godard en de Italiaanse saxofonist Gavino Murgia. “Deep” is een ambitieus project waaraan zowel de profane muziek van schaapherders uit Sardinië als de kerkelijke Gregoriaanse gezangen ten grondslag liggen. In weerwil van al die ambitie klinkt “Deep” echter sprankelend en oorspronkelijk.
CD-RECENSIE
Gilad Atzmon & The Orient House Ensemble - Refuge
bezetting: Gilad Atzmon; alt-, sopraansax, klarinet, elektronica, shabbaabeh fluit, piccolo, zang, Frank Harrison; piano, Fender Rhodes, elektronica, farfisa orgel, Juno 6, harmonium, Yaron Stavi; contrabass, elektrische bas, Asaf Sirkis; drums. Gast; Paul Jayasinha; trompet
release: 2007
label: Enja
tracks: 9
tijd: 55.05
websites: www.gilad.co.uk - www.enjarecords.com
myspace: www.myspace.com/orienthouse
door: Mischa Andriessen
Gilad Atzmon is een Israëlische saxofonist die zijn carrière ooit bij Ian Dury’s roemruchte backing band The Blockheads begon. De sinds 1994 in Engeland wonende Atzmon is bepaald niet wars van politieke statements. Zo publiceerde hij op zijn website verschillende teksten die hem veel commentaar opleverden en werd hij door zijn samenwerking met Palestijnse muzikanten door sommigen in Israël als afvallige beschouwd. Op “Refuge” speelt politiek overigens maar zijdelings een rol.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Vinicio Capossela, 27 februari 2008
beeld: Ger Koelemij
door: Tim Sprangers
In een complete duisternis horen we mysterieuze geluiden. Muzikanten schuifelen naar hun instrument en vullen de spanningsvolle soundscape aan met duistere stemmen. Plots verschijnt er een silhouet op het podium met een reusachtig berenvel. Hij slaakt wat robuuste kreten en een tel later zien we niet meer zijn stijlvolle hoed, maar een angstaanjagend minotaurusmasker dat zijn gezicht siert. Het circus van Vinicio Capossela is begonnen.
CD-RECENSIE
Erdmann 3000 - Supermicrogravity
bezetting: Daniel Erdmann – tenorsaxofoon; Frank Möbus – gitaar; Johannes Fink – bas; John Schröder – drums. Gast: Yves Robert – trombone (4,6)
opgenomen: oktober 2006
release: 2007
label: Enja Records
tracks: 9
tijd: 49:26
website: www.daniel-erdmann.com - www.frankmoebus.de - www.jazzrecords.com/enja/
door: Erno Elsinga
Erdmann 3000, de groep rondom de jonge Duitse saxofonist Daniel Erdmann, werd tijdens het afgelopen North Sea Jazz door velen gezien als een van de leukste acts die het festival te bieden had. Vreemd is dat niet; het kwartet bedient zich van bizarre thema’s gedompeld in snelle melodie- en tempowisselingen en sluit op voorhand geen enkel genre uit.
CONCERTRECENSIE. Blue Note Records Festival Indoor, met o.a. Cecil Taylor, Concertzaal Bijloke Gent, 28 februari 2008
beeld: Jos L. Knaepen
door: Mischa Andriessen
Het elke zomer georganiseerde Blue Note Records Festival wordt met het jaar een geduchtere concurrent van North Sea Jazz. De onbeschrijfelijk fraaie locatie en de relaxte, respectvolle sfeer die het BNRF zo aangenaam maakt, zijn ook in de eerste indooreditie gehandhaafd. De programmering van de winterse BNRF is zelfs nog wat scherper.
Topper op het festival is de legendarische free-jazzpianist Cecil Taylor. Gianluca Petrella is leider van de groep Indigo, met daarin contrabassist Paolino della Porta - klik op foto
CD-RECENSIE
Black Engine - Ku Klux Klowns
bezetting: Eraldo Bernocchi: gitaar, Massimo Pupillo; bas, Jacopo Battaglia; drums, Luca Mai; alt- en baritonsax
release: 2007
label: Wallace Records
tracks: 10
tijd: 43.20
websites: www.black-engine.com - www.wallacerecords.com
door: Mischa Andriessen
De mannen van het Italiaanse Zu zijn doorgaans niet voor een gat te vangen, maar hun exploratie van de allerduisterste krochten van de menselijke ziel moesten blijkbaar toch onder een andere naam plaatshebben. “Ku Klux Klowns” bevat loodzware muziek met een keihard opgenomen bas als motor. De beats zijn over het algemeen traag en log, al worden sommige nummers juist op moordend tempo uitgevoerd.
COLUMN
door: Rinus van der Heijden
Minister Donner had het deze week over versoepeling van het ontslagrecht. Via allerlei internationale verdragen moet dat voorstel maar eens stevig uitgeprobeerd worden. In Amerika bijvoorbeeld, bij het platenlabel Blue Note, waar scouts kennelijk liever met hun ogen luisteren dan met hun oren. Was dat niet zo, dan hadden ze allang de Britse zangeres Amy Winehouse ingelijfd. Maar nee, daar bij Blue Note hangen ze liever volgevreten achterover om met zelfgenoegzame stem een nieuwe Billie Holiday aan te kondigen. Beluisterd met de ogen, jawel, want Trijntje Oosterhuis oogt beter dan Amy Winehouse. En háár houdbaarheidsdatum is waarschijnlijk ook nog lang niet in zicht. Eruit met die scouts. Haal lui binnen met oren.
door: Pedro Rademacher
