CD-RECENSIE
Enrico Pieranunzi – Live in Japan
bezetting : Enrico Pieranunzi, piano; Marc Johnson, bas; Joey Baron, drums
opgenomen: verscheidene locaties, 18, 19, 23, 24 en 25 maart 2004
release: 2007
label: CamJazz
tracks: 14
tijd: 111.16 ( 2 cd)
websites: www.camjazz.com
door: Jan Bol
Alleen al het eerste nummer op deze dubbelcd maakt de aanschaf meer dan waard. In één minuut en 50 seconden schildert pianist Enrico Pieranunzi in Aurora Giapponese de verstilde schoonheid van het Land van de Rijzende Zon. Bovendien zijn het drie lange improvisaties, proeven van instant composing zoals die nog niet eerder te horen waren van Pieranunzi, die de set Live in Japan bijzonder maken.
CONCERTRECENSIE. Pharoah Sanders Quartet, Bimhuis Amsterdam, 27 januari 2008
beeld: Ger Koelemij
door: Mischa Andriessen
Pharoah Sanders is een krachtpatser én een softie. Een man die vele tegenstellingen in zich verenigt en daardoor onvoorspelbaar is en blijft. Wat moet je verwachten van een zevenenzestigjarige die kan bogen op een lange maar wisselvallige carrière?
CD-RECENSIE
Enders - Dome
bezetting: Johannes Enders; tenorsax, basklarinet, altfluit, elektronica, phillicorda orgel, Nils Petter Molvaer; trompet, Uli Wangenheim, basklarinet, Ralf Schmidt; kerkorgel, Saam Schlamminger; dohol, Tombak, elektronica, John Hollenbeck; drums, percussie
opgenomen: 3 en 4 juni 2007
release: 2007
label: Intuition www.intuition-music.com
tracks: 11
tijd: 48.04
websites: www.johannes-enders.com - www.nilspettermolvaer.com
door: Mischa Andriessen
Het mee laten spelen van iemand met een zo’n markant geluid als Nils Petter Molvaer herbergt altijd het risico dat de sound van slechts een bandlid bepalend wordt voor heel het groepsgeluid. De Duitse blazer Johannes Enders heeft zich op eerdere platen weliswaar bewezen als een sterk instrumentalist en ook componist, maar hij is juist niet iemand die meteen opvalt door zijn sound. Op “Dome” pakt hun samenwerking echter bijzonder voordelig uit.
CONCERTRECENSIE. Rasa Utrecht, Bodurov Trio en Theodossii Spassov &Tarhana, 26 januari 2008
beeld: Hans Reitzema (e.a.)
door: Mischa Andriessen
In het uitgaanscircuit zijn de zogeheten Balkan Beats avonden een grote hit. Een elf- of dertienkwartsmaat mag voor de muzikanten dan misschien geen sinecure zijn, vrijwel iedereen krijgt van de kolkende ritmes de aandrang tot dansen. Dat de muziek uit de Balkan veel meer om het lijf heeft dan aanstekelijke onstuimigheid bewezen twee vanuit Nederland opererende groepen in het Utrechtse Rasa. Elk op hun eigen wijze.
COLUMN
door: Rinus van der Heijden
Hij is ‘unnen gewone mens’, zoals ze in Brabant zeggen. Althans, tot voor kort. Want op 16 december werd hij Lid in de Orde van Oranje Nassau en dan is het gedaan met ‘zo’nen gewone mens’. Drie weken later was het weer raak: toen kreeg de Tilburgse altsaxofonist, componist, bandleider en concertorganisator Paul van Kemenade ook nog eens de Anthony Kokprijs. Deze prijs wordt uitgereikt aan een persoon die gedurende langere tijd op onconventionele wijze heeft bijgedragen aan het kunstklimaat van Tilburg. De onderscheiding in de Orde van Oranje Nassau kreeg de 50-jarige jazzmusicus voor de verdiensten die hij met zijn muziek schonk aan de gemeenschap. ‘Zijn opvallende prestaties zijn voor de samenleving van bijzondere betekenis’, zo vond de koningin.
CONCERTRECENSIE. Louis Sclavis / Henri Bok Duo & Louis Sclavis Quintet, Lantaren-Venster Rotterdam, 20 januari 2008
beeld: Marcel Mutsaers
door: Mischa Andriessen
In een kort programma gewijd aan een van de mooiste instrumenten; de basklarinet, werd een van de grootmeesters op het instrument de kans geboden zijn veelzijdigheid in twee optredens over het voetlicht te brengen. Er hadden ook vijf concerten gepland kunnen worden om recht te doen aan het brede scala genres en stijlen waarin Sclavis werkt, maar deze twee sets gaven een goed beeld van ’s mans muzikale gretigheid en grote talent.
CD-RECENSIE
Ratko Zjaca - Crossing the border
bezetting : Ratko Zjaca, gitaar, el. gitaar; Stanislav Mitrovic, tenorsax; John Patitucci, bas; Al Foster, drums
opgenomen: maart 2006
release: november 2006
label: Nishville Records
tracks: 12
tijd: 72.59
websites: www.ratkozjaca.com
door: Jan Bol
Ratko Zjaca is een betrekkelijke onbekende in de muziekwereld. Maar wanneer je samen met John Patitucci en Al Foster een cd opneemt en in de liner notes een aanbeveling van John Abercrombie krijgt, dan ben je al een eind op de goede weg als gitarist. Abercrombie refereert aan het lyrische spel van Zjaca en Mitrovic. Dat lyrische is maar gedeeltelijk waar.
CD-RECENSIE
Lewinsky Quartet – Omnipotent
bezetting: Rolf Delfos, saxofoons; Arno Krijger Hammondorgel en baspedalen; Pascal Vermeer, slagwerk; gast: Anton Goudsmit, gitaar.
opgenomen: augustus/september 2007, Tafelbergstudio Tilburg
release: 2008
label: Challenge
tracks: 12
tijd: 72.58
website: www.arnokrijger.nl - www.pascalvermeer.nl - www.challengerecords.com
myspace: www.myspace.com/lewinskyquartet
door: Rinus van der Heijden
Al zal de naam niet iedereen bekend in de oren klinken, het Lewinsky Quartet bestaat al sinds 2003. Een vreemde naam voor een trio, dat zichzelf als kwartet betitelt. Dat komt omdat Arno Krijger – die naast het Hammondorgel met zijn voeten ook de baspedalen ervan bespeelt - zichzelf ziet als derde én vierde man. En om de verwarring helemaal compleet te maken, speelt op deze tweede cd van het trio ook gitarist Anton Goudsmit mee, in feite dus de vijfde man.
NIEUWS
door: Rinus van der Heijden
De VPRO/Boy Edgarprijs 2008 is toegekend aan slagwerker, componist en bandleider Pierre Courbois. Dat maakten de VPRO en Muziekcentrum Nederland zojuist bekend. Foto © Frans Schellekens
CD-RECENSIE
Pharoah Sanders - Pharoah Sanders’ finest
bezetting: Pharoah Sanders; tenorsax, William Henderson; piano, John Hicks; piano, Curtis Lundy; bas, Stafford James; bas, Eddie Moore; drums, Idris Muhammad; drums, Eccleston W. Wainwright; drums; Cheikh Tidane Fale; percussie
release: 2007
label: Dopeness Galore
tracks: 11
tijd:
websites: www.pharoahsanders.net - www.dopenessgalore.com
door: Mischa Andriessen
Niemand kan tegelijk zacht- en boosaardig klinken zoals Pharoah Sanders. Energie en lyriek gaan in zijn spel hand in hand, zijn muziek is aards en zweverig tegelijk. Zevenenzestig is hij inmiddels en binnenkort is hij voor drie concerten in Nederland. “Pharoah Sanders’ finest” bevat een selectie van de beste nummers die hij eind jaren tachtig, begin jaren negentig voor het Nederlandse Timeless label opnam en op drie lp’s “Africa”, Moon child” en “Welcome to love” uitbracht.
CONCERTRECENSIE. Mona Lisa Overdrive, Paradox Tilburg, 18 januari 2008
beeld: Marcel Mutsaers
door: Rinus van der Heijden
Bij de term ‘supergroep’ denk je meestal terug aan de jaren zeventig, toen formaties als Weather Report, Return To Forever en het Mahavishnu Orchestra zich aandienden. Dertig jaar later lijkt het begrip uitgestorven, maar het mag weer van stal gehaald worden als je het hebt over Mona Lisa Overdrive.
CD-RECENSIE
Empirical - Empirical
bezetting: Shaney Forbes; drums, percussie, Nathaniel Facey; altsax/stem, Jay Phelps; trompet; stem, Kit Downes; piano, Neil Charles; bas. Gasten: Dennis Rollins; trombone, Courtney Pine; basklarinet
opgenomen: 20-24 november 2006
release: 2007
label: Destin-E Records
tracks: 9
tijd: 72.19
websites: www.empiricalnews.blogspot.com - www.creativepeoplemusic.co.uk
myspace: www.myspace.com/empiricalmusic
door: Mischa Andriessen
Vorig jaar speelde dit Engelse kwintet op North Sea Jazz in de allereerste EBU european jazz competition, een wedstrijd die ze uiteindelijk ondanks geduchte concurrentie wisten te winnen. Nu ligt hun titelloze debuut-cd in de winkels. Hun plaat werd geproduceerd door Courtney Pine, ook al een teken dat we hier niet met zomaar een groep te maken hebben. In navolging van Pine wortelt de muziek van Empirical stevig in de traditie en dan met name die van de bop, maar “Empirical” klinkt in alle opzichten als een plaat van nu.
COLUMN
door: Jan Bol
Eigenlijk ben ik een ontiegelijk grote domoor. Waarom? Omdat ik me steeds weer laat verleiden door meneer Lundvall met in zijn kielzog ene Rudy Van Gelder. RVG voor intimi. Twee van oorsprong Noord-Europeanen die het helemaal gemaakt hebben in de States. De ene als platenbaas van Blue Note, het legendarische label dat toen de hedendaagse jazz opstootte in de vaart van de wederopbouw van de westerse wereld, eind jaren ’40 tot midden jaren ’60. De andere als upper cutter van Blue Note, Impulse, Verve, Prestige enz. enz. Én van het verderfelijke CTI van Creed Taylor, de James Last van de muzak jazz van de jaren ’70 een ’80.
CONCERTRECENSIE. De Spiegeltent Gouda, Wouter Hamel & band, 6 januari 2008
beeld: Hermen Buurman
door: Jan Horstink
De vraag of de jonge vocalist Wouter Hamel nu een echte crooner is, doet eigenlijk niet zo ter zake. Evenmin als de vraag of zijn muziek als jazz of pop moet worden betiteld. Hamels muziek is zeker geen onversneden jazz, maar zuivere popmuziek is het ook niet. Laten we het dus maar houden op een uitgebalanceerde mix. Zijn aanstekelijk swingende liedjes liggen in elk geval gemakkelijk in het gehoor en slaan daarom aan bij een sterk groeiende schare fans. Daarbij komt nog dat Hamel een geboren entertainer is die het publiek gedurende een heel concert moeiteloos in zijn ban weet te houden.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, David Torn & Prezens, 11 januari 2008
beeld: Thomas Huisman
door: Tim Sprangers
David Torn klinkt bij veel mensen bekend in de oren vanwege zijn samenwerking met onder andere David Bowie, Madonna, Tori Amos en Jeff Beck. Ook maakte hij soundtracks voor diverse films als ‘Adaptation’, ‘The Big Lebowski’ en ‘Traffic’. Met ‘Prezens’ produceert de gitarist een geluid dat in groot contrast staat met populaire uitingen als voorgenoemde. Het is een droom van Torn om eens niet symmetrisch en georganiseerd te werk te gaan. Sessies met voornamelijk saxofonist Tim Berne hebben geleid tot de ECM-productie ‘Prezens’ (2007) waarbij chaos centraal staat.
CD-RECENSIE
Steve Noble / John Edwards / Alan Wilkinson - Obliquity
bezetting: John Edwards; bas, Alan Wilkinson; alt- baritonsax en stem; Steve Noble; drums
opgenomen: 19 oktober 2006
release: 2007
label: Bo’Weavil
tracks: 5
tijd: 56.04
websites: www,boweavilrecordings.com
door: Mischa Andriessen
In de biografie van Alan Wilkinson staat dat hij op jonge leeftijd ontdekte dat het beroep van bibliothecaris niets voor hem was. Wie hem op baritonsax tekeer hoort gaan, kan zich daar onmiddellijk iets bij voorstellen. Wilkinson is blazer à la Peter Brötzmann (met wie hij zeer recent een cd heeft uitgebracht), furieus, gepassioneerd en met een onvoorstelbare power.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Flatlands Collective, 10 januari 2008
beeld: Thomas Huisman
door: Tim Sprangers
Hangend tussen Amerika en Nederland vond saxofonist Jorrit Dijkstra in Chicago muzikanten die zijn visie deelden. Grenzen worden opgezocht: wanneer verliest muziek zijn spanning? Wat is de ideale balans tussen compositie en improvisatie? Dijkstra is er van overtuigd dat er een hoger niveau wordt bereikt als de musici een andere bodem van opvoeding en inspiratie hebben.
COLUMN
door: Mischa Andriessen
Er zijn stromingen waarbinnen muzikanten fier zijn op de gebrekkige beheersing van hun instrument. Drie akkoorden en rammen is nog steeds devies van menig band en dat heeft soms ook zo zijn charme. Binnen de jazz zijn zulke groepen schaars. Er bestaat wel zoiets als punkjazz met groepen als het Zwitserse Tre en het Engelse Solar Fire Trio die energie en humor veel belangrijker vinden dan complexe vingerzettingen en andere vormen van virtuositeit, maar over het algemeen hebben jazzmusici flink geoefend.
CD-RECENSIE
STriCat – Rats & Gentle People
bezetting: Gijs Levelt, trompet; Theo van Tol, accordeon; Bokkie Vink,
cymbalom
opgenomen: 2007 in Byton Studios Loosdrecht
release: 2007
label: Karnatic Lab Records
tracks: 12
tijd: 62.36
websites: www.stricat.com - www.karnaticlabrecords.com
myspace: www.myspace.com/stricatmusic
door: Rinus van der Heijden
STriCat is een Roemeens woord, dat ‘kapot’ betekent. Wat de drie groepsleden daar nu precies mee bedoelen, wordt niet duidelijk. Misschien dat ze het repertoire waarvoor ze hebben gekozen, ‘kapot’ willen spelen en zodoende een nieuw gezicht geven. Als dat zo is, dan is het trio daar knap in geslaagd.
CD-RECENSIE
Mujician - There's no going back now
bezetting: Keith Tippett; piano, Paul Rogers; bas, Tony Levin; drums, Paul Dunmall; sopraan- en tenorsax
opgenomen: 12 juni 2005
release: 2006
label: Cuneiform Records
tracks: 1
tijd: 45.30
website: www.cuneiformrecords.com
door: Mischa Andriessen
Al bijna twintig jaar spelen Keith Tippett (p) Paul Rogers (b), Tony Levin (dr) en Paul Dunmall (ss, ts) samen onder de naam Mujician. Het zijn alle vier bekende figuren uit de Engelse vrije improvsiatiescene en na al die jaren samenspelen hebben ze een opmerkelijk empathisch vermogen ontwikkeld dat hen in staat stelt om op hoog niveau collectieve improvisaties als deze neer te zetten.
CD-RECENSIE
Monsieur Dubois – Soul Integration
bezetting: Bart Wirtz, saxofoon en effecten; Dirk Beets, trompet en effecten; Maarten Meddens, toetsen; Kasper Kalf, contrabas; Udo Demandt, percussie; Rudi Sanders, slagwerk. Speciale gast: Joseph Bowie, trombone.
opgenomen: 2007
release: 2007
label: Challenge Records
tracks: 11
tijd: 71.32
website: www.challengerecords.com
myspace: www.myspace.com/monsieurdubois
door: Rinus van der Heijden
Monsieur Dubois is een Nu-jazzformatie uit Rotterdam, die haar muziek omschrijft als ‘danceable hardjazz’. Met andere woorden: aan jazz verwante muziek, die verplicht tot dansen. De eerste cd ‘Ruff’ werd opgenomen midden 2004, nu is er opvolger ‘Soul Integration’. Het bijzondere van dit album is, dat trombonist Joseph Bowie, in de jaren zeventig oprichter van de jazzfunkformatie Defunkt, als gast is uitgenodigd.
CD-RECENSIE
Supersilent - 8
bezetting: Helge Sten; producer, sound, Ståle Storløkken, toetsen, Arve Henriksen; trompet, stem, Jarle Vespestad; drums
opgenomen: augustus 2005
release: 2007
tracks: 8
tijd: 68.23
label: Rune Grammophon
websites: www.arvehenriksen.no – www.runegrammophon.com
myspace: www.myspace.com/arvehenriksen
door: Mischa Andriessen
De cd-titels van Supersilent spreken altijd voor zich. Het Noorse kwartet telt gewoon door. De bandnaam is echter een stuk minder eenduidig. Het ene moment is de muziek inderdaad heel verstild, maar het volgende ogenblik schiet het volume in het rood. Grote kracht van Supersilent is de eigenzinnige sound die vaak tamelijk sinister klinkt, maar vrijwel altijd een bijzonder effect uitsorteert. Ander kenmerk van de groep is de grote verscheidenheid aan invloeden en stijlen.
CD-RECENSIE
Seth Meicht Quartet - Illumine
bezetting: Seth Meicht; tenorsax, Matt Bauder; tenorsax, Matt Engle; bas, Lonnie Solaway; drums
opgenomen: 28 & 29 maart 2006
release: 2006
label: Cimp Records
tracks: 8
tijd: 62.39
websites: www.sethmeicht.com - www.cimprecords.com
door : Mischa Andriessen
Het Amerikaanse Cimp Records is gespecialiseerd in vrije jazz die door een speciale opnametechniek zo spontaan mogelijk moet klinken. Het kwartet van de jonge saxofonist Seth Meicht vaart wel bij dit format omdat de bijzondere speelsheid van deze groep zo heel goed gehandhaafd blijft. Ornette Colemans vroege kwartetten lijken het duidelijkste voorbeeld te zijn.
STRANGER THAN PARANOIA. Slotavond. Vienna Art Orchestra, Oi Va Voi, popcentrum 013 Tilburg, 30 december 2007
beeld: Marcel Mutsaers
door: Rinus van der Heijden
Stranger Than Paranoia werd zondag afgesloten met een extra avond in popcentrum 013. Stond tijdens de voorgaande avonden van het muziekfestival in muziekpodium Paradox, improvisatie in al zijn verschijningsvormen centraal, nu was de focus gericht op fusion. Daarvoor waren uitgenodigd het Vienna Art Orchestra en Oi Va Voi, twee op papier al volstrekt tegengestelde gezelschappen, maar in hun uitvoering evenveel lijkend als de Euromast op De Efteling. Fusion derhalve in de breedste zin.
CD-RECENSIE
Eric van der Westen's Quadrant Extended - The World Over
bezetting : Eric van der Westen, bas, basgitaar, samples, synthesizers; Monica Akinari en Kristina Fuchs, zang; Angelo Verploegen, trompet, flügelhorn; Hans Sparla, trombone; Benjamin Herman, altsax; Mete Erker, tenor- en sopraansax; Jeroen van Vliet, piano, toetsen; Aron Raams, gitaar; Thorsten Grau, drums; Hans Timmermans, el. drums, slagwerk
opgenomen: in 2004 en 2005
release: 2007
label: EWM Music
tracks: 15
tijd: 112.23 (2 cd)
website: www.ewm-music.com
door: Jan Bol
De dubbel-cd The World Over van Eric van der Westen en grote band doet zijn titel eer aan. Van voor tot achter is het een amalgaam van stijlen, sferen, klankkleuren. Van fusion met heftig gitaarwerk, tot free jazz, tot Afrikaanse ritmes met een eindeloze deining. Van fors drumwerk met een stevige puls tot heel subtiel reciterend zangwerk.
CD-RECENSIE
Bennie Maupin - The Jewel in The Lotus
bezetting: Bennie Maupin; rieten, stem, klokkenspel; Herbie Hancock; piano, elektrische piano, Buster Williams; bas, Frederick Waits; drums, marimba; Billy Hart; drums, Bill Summers; percussie, Charles Sullivan; trompet
opgenomen: maart 1974
release: 2007
label: ECM
tracks: 8
tijd: 44.23
websites: www.benniemaupin.com - www.ecmrecords.com
door: Mischa Andriessen
De meeste jazzliefhebbers zullen Bennie Maupin kennen van zijn werk met Miles Davis en Herbie Hancocks Headhunters. Mondjesmaat heeft de zevenenzestig–jarige blazer echter ook platen onder eigen naam uitgebracht, zoals de vorig jaar op Cryptogramophone verschenen prachtige cd “Penubra”. ECM heeft nu een meer dan dertig jaar oude opname opnieuw uitgebracht.