COLUMN
door: Rinus van der Heijden
De regen gutst al dagenlang tegen de ramen, als het deze middag plotsklaps droog wordt. Wolkenmassa’s dreigen, maar ik besluit toch de deur uit te gaan. Ik trek de oplaadstekker uit mijn scootmobiel en rijd de straat uit. Gedachtenloos glijd ik door het stadscentrum en kom zomaar in een van de buitenwijken van de stad terecht. Ben er nooit geweest, in deze achterstandswijk, pardon: dit sociaal achtergebleven stadsdeel. Wel politiek correct blijven.
CD-RECENSIE
Jewels and Binoculars – Ships with Tattooed Sails
Michael Moore, Lindsey Horner, Michael Vatcher play music of Bob Dylan
bezetting: Michael Vatcher – drums; Michael Moore – altsaxofoon, klarinet en basklarinet, melodica; Lindsey Horner – bas. Gast: Bill Frisell – gitaar (2,6,9)
opgenomen: niet vermeld
release: 2007
label: Upshot Records
tracks: 12
tijd: 63:03
website: www.lindseyhorner.com
door: Erno Elsinga
Hoewel nauwelijks hoorbaar toont Ships with Tattooed Sails met daarop uitsluitend werk van Bob Dylan, aan, dat jazz zijn roots onder meer in de folk kent. Michael Moore, Lindsey Horner en Michael Vatcher, oftewel Jewels and Binoculars, ontdoen de liedjes van de protestzanger van popritmen en vocalen en spinnen deze in een jazzvocabulaire tot ijzersterk en op zichzelf staand werk.
CONCERTRECENSIE. Bateau Ivre, Jazz Cruise, Middelburg - Veere, 24 juni 2007
Louis Sclavis Quintet, Tetzepi Bigtet, Nieuw Trombone Collectief, Guus Janssen
beeld: Erno Elsinga
door: Rinus van der Heijden
Terwijl de Lady Madeleine mét het water in de sluis van Veere zakt, klinkt er plotsklaps trombonegeschal. Op zowel de linker- als de rechterwand van de sluis staan vier trombonisten. Koeien kruipen nieuwsgierig, in opperste verbazing tegen elkaar aan. De acht trombonisten staan telkens enkele meters van elkaar af. Zij reageren op elkaar, draaien om hun as, waardoor de bekers van hun instrumenten een wolk van muziek en geluid rondstrooien.
CD-RECENSIE
Hugh Hopper - Hopper Tunity Box
bezetting: Hugh Hopper; basgitaar, recorders, sopraansax, percussie, Richard Brunton; gitaar, Mark Charig; cornet, tenorhoorn, Elton Dean; altsax, saxello, Nigel Morris; drums, Frank Roberts; elektrische piano, Dave Stewart, orgel, pianet, trillingsgenerator, Mike Travis; drums, Gary Windo; basklarinet, saxen
opgenomen: 1977
release: 2007
label: Cuneiform Records
tracks: 9
tijd: 41.11
websites: www.burningshed.com/hopper - www.cuneiformrecords.com
door: Mischa Andriessen
Hugh Hopper was de bassist van Soft Machine. Halverwege de jaren zeventig begon hij zich verstrikt te voelen in het muzikale concept van deze wereldberoemde band. In die tijd nam hij een paar soloplaten op, waarvan de tweede “Hopper Tunity Box” door Cuneiform Records dertig jaar na de release opnieuw wordt uitgebracht.
ACHTERGROND
door: Rinus van der Heijden
De Stichting Jazz in Utrecht (SJU) bestaat dertig jaar. En dat is naar eigen zeggen een héél lange tijd. De stichting, die het gelijknamige podium beheert, is samen met het Bimhuis in Amsterdam en muziekpodium Paradox in Tilburg toonaangevend voor de ontwikkeling en instandhouding van de jazz in Nederland. Hoewel Willem Kniknie, directeur van Muziekpodium Zeeland, het daar niet helemaal mee eens zal zijn. Tot twee jaar geleden was hij programmeur bij Lantaren/Venster in Rotterdam. Hij vindt dat door de gewaagde programmering van toen, het Rotterdamse podium direct na het Bimhuis genoemd moet worden.
CONCERTRECENSIE. Holland Festival, Concertgebouw, Amsterdam, 21 juni 2007
Wayne Shorter Quartet met het Koninklijk Concertgebouworkest
beeld: Ronald Knapp
door: Koen Graat
Op papier zag het er fantastisch uit: Wayne Shorter met zijn kwartet begeleid door het Koninklijk Concertgebouworkest. In het kader van het Holland Festival, waar traditiegetrouw verschillende disciplines worden gecombineerd, nu dus ‘klassieke’ composities van jazzsaxofonist Shorter, een van de laatste nog levende tenorlegenden.
COLUMN
door: Koen Graat
Stel je voor dat we een solo van Coltrane nemen die tien minuten duurt. Vervolgens schrappen we de noten die we minder relevant vinden. Daarmee reduceren we de solo tot een improvisatie van vijf minuten waar vooral de kern in naar voren komt. Of stel je voor dat we The Köln Concert van Keith Jarrett nemen en de vier delen keurig terugbrengen tot een concert van een half uurtje met daarin alle hoogtepunten. Voordelen? De muziek wordt radiovriendelijker en mensen met weinig tijd – en dat is tegenwoordig iedereen – kunnen toch genieten van fantastische jazz zonder dat ze er uren aan kwijt zijn. Maar even serieus. Zoiets is in de kunst ondenkbaar. Toch?
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Box, 14 juni 2007
beeld: Ron Beenen
door: Tim Sprangers
Als iemand enkel het begin en het einde van het optreden van ‘Box’ had gezien, had hij waarschijnlijk gedacht dat de vier Scandinaviërs op verzorgde en minimalistische wijze experimenteerden. Deze delen bestonden namelijk uit lieve en spannende tonen. Alsof we een kijkje namen in de geheimzinnige onderwaterwereld, op zoek naar niet ontdekte planten en dieren. Af en toe werden we opgeschrikt door een beangstigende toon, maar de vredige klanken met vaak een nazoomende echo overheersten.
CD-RECENSIE
Huang Ruo - Chamber Concerto Cycle
bezetting: International Contemporary Ensemble (ICE) Dirigent Huang Ruo
opgenomen: maart, april 2004 en april 2006
release: 2007
label: Naxos
tracks: 15 (4 concerto’s)
tijd: 63.48
websites: www.huangruo.com - www.naxos.com
door: Mischa Andriessen
De jonge Chinees-Amerikaanse componist Huang Ruo zoekt in deze vier concerto’s naar een evenwicht tussen de oosterse en westerse klassieke muziektradities. In de “Chamber Concerto Cycle” klinkt soms duidelijk de Chinese invloed door, maar bijvoorbeeld ook Stravinski, Sjostakovitsj. Maar ook modernere westerse componisten zijn duidelijk hoorbaar belangrijke inspiratiebronnen. De bijzondere klankkleur en intonatie doen nog het meeste denken aan de Australische componist Peter Sculthorpe en de Canadees Claude Vivier.
CONCERTRECENSIE. Jazz Garden, Tilburg, 15 juni 2007
beeld: Ger Koelemij
door: Rinus van der Heijden
Een oude bakstenen muur, wat gekleurde lampjes en twee tuinparasols. Meer heb je voor een podium niet nodig als je het initiatief neemt om heel kleinschalig, in een afwijkende ambiance, maar vooral met heel veel liefde voor geïmproviseerde muziek, een minifestival te organiseren. Ergens buiten, onder ruisende bomen, op een plek die zelfs doorgewinterde stadsbewoners niet kennen.
INTERVIEW
beeld: Bart van Vlijmen
door: Koen Graat
Eén concert vanaf drie lokaties dankzij Internet. Eric van der Westen componeerde deze wereldprimeur.
Twee drummers op het dak van woontoren Westpoint, een bassist en gitarist in de Heuvelsekerk en drie blazers bovenin de Stadsheer. Ondanks de verschillende locaties treden deze muzikanten live met elkaar op. Het lijkt een scenario uit een sciencefictionfilm, toch is dat wat er zaterdag in Tilburg gaat gebeuren tijdens de Dag van de Architectuur. Bassist/componist Eric van der Westen schreef speciaal voor deze opmerkelijke manier van optreden een aantal composities.
CONCERTRECENSIE. Kaaijazz, Roosendaal, met onder meer New Cool Collective, The Jazzinvaders en Eleonora’s Holiday, 16 juni 2007
door: Koen Graat
De Kade in Roosendaal had zaterdagavond wel iets weg van de bekende 52nd street in het New York van de jaren vijftig. Een bruisende straat waar in allerlei cafés en clubs verschillende soorten jazz was te horen. Tijdens de tweede editie van Kaaijazz kon het publiek met een passe-partout van het ene naar het andere optreden hoppen en kijken wat er allemaal in de jazzetalage van het festival stond.
ACHTERGROND
door: Nicolle Leenhouwers
Brian Wilson wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste componisten uit de popmuziek. Deze week treedt hij tweemaal op in Nederland.
Na de succesvolle ‘Smile’ tournee in 2005 komt Brian Wilson dit jaar opnieuw naar Europa. Daarbij zal hij ook Nederland weer aandoen: op 21 juni treedt hij op in het Amsterdamse Carré in het kader van het Holland Festival en op 22 juni staat hij in de Groningse Oosterpoort. Brian Wilson, die vroeger deel uitmaakte van de beroemde ‘surf band’ The Beach Boys, wordt meer dan eens gezien als een van de grootste componisten in de rockmuziek. Dit neemt niet weg dat zijn muzikale carrière niet alleen hoge pieken, maar ook diepe dalen kent. De laatste jaren zit hij weer op de toppen van zijn kunnen, maar dat is wel eens anders geweest…
CD-RECENSIE
Human Feel - Galore
bezetting: Kurt Rosenwinkel; gitaar, stem, Chris Speed; tenorsax, klarinet, Jim Black; drums, elektronica, Andrew D’Angelo; altsax, basklarinet
opgenomen: 1 februari 2006
release: 2007
label: Skirl Records
tracks: 9
tijd: 58.53
website: www.skirlrecords.com
myspace: www.myspace.com/humanfeel
door: Mischa Andriessen
Het blijft een mooi verhaal. Vier jeugdvrienden uit Seattle waarvan er drie de experimentele kant op gingen, terwijl de vierde zich meer op de mainstream oriënteerde, elkaar daarop uit het oog verloren en toen voor iedereen onverwacht weer besloten samen te gaan spelen. Human Feel is de groep van Chris Speed, Jim Black, Andrew D’Angelo en de verloren zoon Kurt Rosenwinkel. Het gemak waarmee laatstgenoemde zich in een voor hem ongewoon genre bewijst, is alvast een reden om naar “Galore” te gaan luisteren.
CD-RECENSIE
Tineke Postma – A journey that matters
bezetting: Tineke Postma – alt- en sopraansax, Randal Corsen, Rob van Bavel, Marc Antoni van Roon – piano, Frans van der Hoeven – bas, Terri Lyne Carrington – drums, Edoardo Righini – gitaar, Morris Kliphuis – French horn, Bart Platteau – fluiten, Tobias Klein – klarinet en basklarinet, Janine Teepen - bassoon
opgenomen: 21 en 22 april 2007, Wisseloord Studio Hilversum
release: juni 2007
label: Foreign Media Jazz
tracks: 11
tijd: 60:52
website: www.tinekepostma.com - www.foreignmediamusic.com
myspace: www.myspace.com/tinekepostma
door: Erno Elsinga
Tineke Postma bouwt gestaag aan haar status. De achtentwintigjarige alt- en sopraansaxofoniste trad onder andere op met Dianne Reeves, Nancy Wilson, Doug Weiss en Rita Coolidge. Ze speelde voor een uitverkochte Carnegie Hall, toerde in Japan en maakte in Nederland kennis met het Metropole- en Concertgebouworkest. ‘A journey that matters’ is Postma’s derde album en haar eerste voor het kersverse Nederlandse label Foreign Media Jazz.
COLUMN
door: Mischa Andriessen
Niet veel mensen houden van musique concrète. Sterker nog de schoonheid van dichtslaande deuren en voetstappen op een grindpad ontgaat behalve Vriend E. vrijwel iedereen. Vriend E. houdt meer van geluid dan van muziek. Veel geluidstechnici hebben eenzelfde afwijking, maar toch anders. Voor hen doet het er niet toe wat voor muziek zij horen zo lang die maar goed klinkt. Bij Vriend E. is het echter omgekeerd. Hij vindt sommige geluiden zo lelijk dat hij niet meer naar de muziek kan luisteren (en andere zo mooi dat zij op zich al muziek voor hem worden).
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Mihály Dresch Quartet, 31 mei 2007
door: Tim Sprangers
De Balkan rukt op. Haar invloeden vindt men in tal van culturele uitingen. Niemand kijkt gek op als in het clubcircuit een dansbeat is verweven met een Balkanmelodie (Shantel, Bob Markovic Band). Enkele weken geleden won een Roemeense film de hoofdprijs in Cannes. Maar wat gebeurt er als folk uit het oosten verweven raakt met jazz? Bij het noemen van de naam Mihály Dresch zal bij weinig mensen een belletje rinkelen. Onterecht. Dresch is een zeer begaafde saxofonist en laat zien hoe mooi, maar ook hoe triest en treurig jazz kan zijn als het in aanraking komt met Hongaarse folkinvloeden en wordt uitgevoerd door een gevoelige muzikant.
INTERVIEW
beeld: Hans Reitzema
door: Rinus van der Heijden
Ben van Gelder ontving afgelopen woensdag in het Bimhuis uit handen van juryvoorzitter Peter Krom de Deloitte Jazz Award 2007. Rik Mol en Rembrandt Frerichs kijken toe.
CD-RECENSIE
George Garzone - One two three four
bezetting: George Garzone; tenor- en sopraansax, Chris Crocco; gitaar, Dennis Irwin; bas, Pete Zimmer; drums.
opgenomen: 13 oktober 2006
release: 2007
label: Sundance
tracks: 12
tijd: 49.18
website: www.georgegarzone.com
door: Mischa Andriessen
Saxofonist George Garzone heeft in zijn dertigjarige carrière met veel bekende muzikanten gespeeld. Hij maakte deel uit van het nonet van Joe Lovano op “At the vanguard” en nam daarnaast cd’s op met onder meer Wolfgang Muthspiel, Mike Mainieri en Jamaaladeen Tacuma. “One, two, three, four” is echter pas de zesde release onder eigen naam.
CD-RECENSIE
Vijay Iyer + Mike Ladd - Still life with commentator
bezetting: Mike Ladd; stem, Vijay Iyer; piano, programmering, elektronica. Gasten o.a. Pamela Z.; zang, Liberty Ellman; gitaar, Okkyung Lee; cello
opgenomen: 2006
release: 2007
label: Savoy Jazz - www.savoyjazz.com
tracks: 17
tijd: 65.45
websites: www.vijay-iyer.com - www.still-life.intoxarts.org
myspace: www.myspace.com/likemadd
door: Mischa Andriessen
Pianist Vijay Iyer is een van de creatiefste, interessantste en hardst werkend jazzmuzikanten. Hij heeft zijn eigen kwartet, maakt deel uit van dat van Rudresh Mahanthappa en van het verbluffende trio Fieldwork. Dat hij zich niet graag op een stijl vastpint, bewijst “Still life with commentator”. Een sterk politiek gekleurd hedendaags oratorium waarin hij samen met zanger/schrijver Mike Ladd geen enkele muzikale grens respecteert om uiting te geven aan zijn ongenoegen over de moderne maatschappij.
CONCERTRECENSIE. Paradox Tilburg, The return of the Groove Troopers, 8 juni 2007
beeld: Stef Mennens
door: Erno Elsinga
Afgelopen vrijdag stonden ze weer op de planken. Met een kwartet invallers van wie de tenorsaxofonisten Tom Beek en Natalio Sued de opvallendsten waren, sloten de Groove Troopers het concertseizoen van Muziekpodium Paradox in Tilburg af. En bliezen zichzelf tegelijkertijd nieuw leven in. Na anderhalf jaar niet spelen bleek het vuur allerminst gedoofd.
CONCERTRECENSIE. SJU Jazzpodium Utrecht, Nils Wogram & Root 70, 9 juni 2007
beeld: Thomas Huisman
door: Mischa Andriessen
De Duitse trombonist Nils Wogram legt zich niet graag vast. Hij speelde eclectische pretavant-garde met Underkarl, maar verkende even kundig samen met onder meer Florian Ross het snijpunt tussen traditie en vernieuwing in zijn Nostalgia Trio. Ook het vorig jaar verschenen “Fahrvergnügen” laat zich niet onder een noemer brengen. De snelle stukken hebben een duidelijke bop invloed - “Bird’s trip” is niet voor niets een ode aan Charlie Parker - maar de langzame composities doen met hun lange melodielijnen soms nog het meest aan oude koorwerken denken, al zijn zij ontegenzeggelijk jazz.
COLUMN
door: Rinus van der Heijden
Iedereen kent ze wel, van die avonden waarop een mens zich doodverveelt. Deze week was dat bij mij het geval. Kom, dacht ik, ik ga m’n goede vriend Wynton bellen; eens vragen wat-ie ervan vindt om volgende maand tijdens het North Sea Jazz Festival artist-in-residence te zijn.
CONCERTRECENSIE. Jazzweekend Bergen op Zoom, Philip Harper en Edgar van Asselt, 3 juni 2007
door: Koen Graat
Een verplicht tussendoortje. Dat was wat het optreden van de Amerikaanse trompettist Philip Harper en de Nederlandse pianist Edgar van Asselt uitstraalde. Het duo speelde zondagmiddag tijdens Jazzweekend Bergen op Zoom een setje van zo’n 45 minuten. ‘Het genoegen was kort’, zo omschreef Van Asselt het concert na afloop. Daar had hij gelijk in, hoewel het genoegen zeker niet naar meer smaakte. Het was allemaal te plichtmatig wat er op het podium gebeurde.
CD-RECENSIE
Eric van der Westen’s Quadrant Extended - The World Over
bezetting: Monica Akihari en Kristina Fuchs, zang; Benjamin Herman, altsax; Mete Erker, tenor- en sopraansax; Angelo Verploegen, trompet en flugelhorn; Hans Sparla, trombone; Aron Raams, gitaar; Jeroen van Vliet, piano en andere toetsen; Thorsten Grau, slagwerk; Hans Timmermans, elektronisch slagwerk en percussie; Eric van der Westen, contrabas, basgitaar, samples en synths.
opgenomen: 2004 en 2005 Tafelbergstudio Tilburg.
release: 2007.
label: EWM
tracks: 15 (2-cd)
tijd: 46.47 en 45.40
website: www.ewm-music.com
door: Rinus van der Heijden
Hoewel de opnamen van deze dubbel-cd al enkele jaren oud zijn, lijkt het erop dat componist, bandleider en contrabassist Eric van der Westen met deze muziek definitief een andere weg is ingeslagen. Hij heeft zich weliswaar al geruime tijd terug afgewend van pure jazz en onder andere met Hans Timmermans de weg van elektronische improvisatiemuziek opgezocht. Toch laat deze ‘The World Over’ een vernieuwende Eric van der Westen horen. De titel van de dubbelaar had niet beter kunnen worden gekozen: de muziek die wordt gebracht, wortelt in vele stijlen, zorgvuldig van over de hele wereld vergaard en smaakvol van een eigen handtekening voorzien.
CONCERTRECENSIE. Rumor 49, Utrecht, SJU Jazzpodium en Ekko, 2 juni 2007
beeld: Ron Beenen
door: Mischa Andriessen
Het Rumor “festival voor avontuurlijke muziek” vraagt doorgaans veel van de bezoeker. De programmeur haalt vooruitstrevende artiesten uit de meest uiteenlopende genres naar Utrecht zodat het publiek steeds een switch moet maken. Van hedendaags klassiek naar noise en van noise naar snoeiharde freejazz, bijvoorbeeld. Je wordt op een Rumoravond altijd wel geconfronteerd met muziek die je nog niet kende. Het mooie van die formule is dat een ontdekking altijd op de loer ligt, maar daarvoor moet wel de nodige inspanning worden geleverd. Van sommige muziek raakt het hoofd meteen vol en dan komt er nog meer. In dat opzicht had de negenenveertigste editie van het festival wel iets weg van de koninginnerit in de Tour de France, drie zware cols voor de boeg…
CD-LUISTERBOEK
Toon Tellegen & Het Wisselend Toonkwintet - Dierenverhalen
bezetting: Toon Tellegen: verteller, Corrie van Binsbergen: gitaar, Joost Buis: trombone en lapsteel, Albert van Veenendaal: piano, Hein Offermans: bas en tuba, Alan Purves: percussie.
opgenomen: 5 oktober 2005 in Bimhuis Amsterdam en 29 november 2006 in Studio Mikel le Roy, Amsterdam.
release: 2007
label: Uitgeverij Rubinstein
tracks: 20
tijd: 73:00
website: www.rubinstein.nl - www.corrievanbinsbergen.com
door: Rinus van der Heijden
Het is een prachtig clubje, Het Wisselend Toonkwintet van Corrie van Binsbergen. Dit kwintet ging in 2005 met schrijver Toon van Tellegen het land in. Van Tellegen zelf ging mee: hij vertelde live zijn prachtige dierenverhalen, die werden ondersteund door Corrie van Binsbergen c.s. Van die toer is nu een cd uitgekomen, die als ondertitel ´een literair concert´ meekreeg. Uitgeverij Rubinstein bracht het kleinood uit als een cd-luisterboek. Het resultaat is een lust voor oog en oor: de cd is niet alleen uitgebracht in een smaakvolle, qua formaat afwijkende hoes – je ontkomt er daardoor niet aan, dat het hier ook om een ´boek´ gaat - maar is tevens een document dat de tand van de tijd zeker zal weerstaan.
COLUMN
door: Koen Graat
Tijdens het Eurovisie Songfestival bleek de Koude Oorlog, die verbeten strijd tussen oost en west, nog steeds te bestaan. Die corrupte gastarbeiders uit Oost-Europa hadden maar één doel: het Westen dwarszitten. Uit jaloezie boycotten ze onze hoogstaande artistieke en culturele bijdrage aan het festival. Wat mij betreft gooien we ze zo snel mogelijk weer uit de Europese Unie. Eigen schuld.
CONCERTRECENSIE. Jazzweekend Bergen op Zoom, Schouwburg De Maagd, 29 mei 2007
door Koen Graat
Dat een zangeres op het podium Chet Baker eert, is op zichzelf niet zo vreemd. De Amerikaanse trompettist werd immers wereldberoemd met zijn gezongen versies van My funny Valentine en You don’t know what love is. Maar zangeres Fay Claassen kiest er in haar programma Two Portraits of Chet Baker juist voor om ook het instrumentale werk van Baker te vertolken zonder dat daar een trompet bij aan te pas komt. Het was indrukwekkend om te zien hoe Claassen gisteravond in schouwburg De Maagd in Bergen op Zoom thema’s en trompetsolo’s al zingend voor haar rekening nam. Het optreden van de zangeres was het laatste van de Nederlandse tournee en tevens het officiële startschot van het Jazzweekend Bergen op Zoom, dat overigens zes dagen duurt.
