CD-RECENSIE
Christiaan van der Ameijden - Quel Dolce Suon
bezetting: Cantus Modalis o.l.v. dr. Rebecca Stewart
opgenomen: 17 en 19 maart 2006 in Haarendael in Haaren
release: 2006
label: Comtesa
bestellen: info@comtesa.nl
tracks: 8
tijd: 46.44
door: Rinus van der Heijden
Hij werd rond 1530 geboren in Oirschot, toonde een avontuurlijke geest door in 1563 toe te treden tot de pauselijke privékapel Cappella Sistinain Rome. Daar werd hij zelfs maestro di cappella en in die hoedanigheid de directe collega van de veel beroemdere Giovanni Pierluigi da Palestrina. We hebben het over Christiaan van der Ameijden, de laatste pauselijke zanger van de Nederlanden en daardoor op dezelfde lijn zetelend als grootheden Guillaume Dufay en Josquin des Prez.
CD-RECENSIE
State of Monc – Clippertron
bezetting: Arthur Flink - trompet, additional programming; Hielke Praagman – sound, drum programming; Maarten Meddens – Fender Rhodes, synthesizer, Paul de Jong – gitaar; Kasper Kalf – contrabas; Arthur Lijten – drums,
percussie; Mete Erker – basklarinet, tenorsaxofoon (1,5), Milan Bonger – alt/sopraansaxofoon (2,4,6), Ben van den Dungen – tenor/sopraansaxofoon (7,9), Michel van Schie – elektrische bas (7)
opgenomen: niet vermeld
release: 2006
label: Challenge Records
tracks: 9
tijd: 40.25
website: www.stateofmonc.com
door: Erno Elsinga
Dat ‘nu jazz’ succesvol en vertakkend oprukt en de term ‘jazz’ positief verbreedt bewijst de nieuwe plaat van State of Monc nog maar eens. Opgestart in de jaren 80 door onder meer de elektronische sound van Miles Davis vindt het genre meer en meer aansluiting bij de jonge jazzmuzikant. Niets herhalen of leunen op de jazztraditie, neen; zich vol overtuiging storten in een nieuw muzikaal avontuur: fris, levendig en met een enorme energieke gedrevenheid waarin elektronica een belangrijke rol speelt.
CD-RECENSIE
Paul van Kemenade Quintet - Mexi Cosy
bezetting: Paul van Kemenade, altsaxofoon; Louk Boudesteijn, trombone; Jeroen van Vliet, piano, fender rhodes; Wiro Mahieu, contrabas; Pieter Bast, slagwerk. Gasten: Feya Faku, flügelhorn/trompet; Sydney Mnisi, tenorsax; Sonti Mndebele, zang; Bheki Khoza, gitaar; David Lynx, zang; Toon de Gouw, trompet; Wouter Helmig, percussie; Mete Erker, tenorsax
opgenomen: diverse locaties, 2005 en 2006
release: 2006
label: KEM06
tracks: 9
tijd: 74.59
website: www.paulvankemenade.com
door: Rinus van der Heijden
Je mag het zien als een overzicht van wat het Paul van Kemenade Quintet in bijna een kwart eeuw heeft gepresteerd, deze ´Mexi Cosy´. Met deelname van zijn kwintet natuurlijk, van zijn goede vrienden, trompettist Toon de Gouw, tenorsaxofonist Mete Erker, van vocalist David Linx en natuurlijk van Van Kemenade´s muzikale Afrikaanse broeders Feya Faku, Sydney Mnisi, Sonti Mndebele en Bheki Khoza.
CONCERTRECENSIE. Europa Festival, Rotterdam: 8 tot en met 30 september. Deze tweede festivaleditie staat geheel in het teken van kunst uit de U.K. met film, theater, elektronica, nieuwe muziek en jazz.
beeld: Thomas Huisman
door: Mischa Andriessen
Twee van de leukste bands die de afgelopen jaren in de jazzscene zijn opgedoken, komen uit Engeland. Hoewel zij totaal anders klinken, steken er dezelfde mensen achter. Drummer Sebastian Rochford, bassist Tom Herbert en saxofonist Pete Wareham spelen zowel in Polar Bear als in Acoustic Ladyland. Het leukste van de twee groepen is dat zij jazz spelen zonder zich iets aan de regels van de jazz aan te trekken.
PURE JAZZ FEST, diverse locaties Den Haag, 18 t/m 20 augustus
beeld: Eric van Nieuwland, Geneviève Ruocco
door: Mischa Andriessen
Het is belachelijk dat Rik Mol door heel veel recensenten een toptalent is genoemd en door mij nog niet. Veel over gehoord, nooit gezien en hoewel het podium in de bar van het Theater aan het Spui voor een nogal onrustige atmosfeer zorgde, is de eerste kennismaking met de eenentwintigjarige trompettist mij bijzonder goed bevallen. Natuurlijk hoor je op zijn leeftijd de grote voorbeelden als Freddie Hubbard en Donald Byrd nog duidelijk in zijn spel en composities doorklinken, maar zijn technische beheersing is uitstekend en hij heeft genoeg persoonlijkheid om een heel optreden te blijven boeien.
PURE JAZZ FEST, diverse locaties Den Haag, 18 t/m 20 augustus
beeld: Eric van Nieuwland
door: Mischa Andriessen
Hoewel het weer niet veel slechter kon - whishful thinking, een dag later moesten alle optredens buiten worden afgelast vanwege bizar hevige regenval - bleek de twaalfkoppige Engelse band Jazz Jamaica een ideale festivalact. Hun mix van ska, jazz en reggae waarmee zij evergreens uit het soulrepertoire als “I heard it through the grapevine”, “Dancing in the street” en “Easy” in een fris, nieuw jasje steken, is zonder meer opzwepend.
PURE JAZZ FEST, diverse locaties, Den Haag, 18 t/m 20 augustus 2006
beeld: Eric van Nieuwland
door: Mischa Andriessen
Het Pure Jazz Fest is een van de twee festivals die het leed voor de Hagenaar moeten verzachten dat het North Sea Jazz Festival naar Rotterdam is verkast. PJF probeert verstandig genoeg niet zijn roemruchte voorganger na te apen, maar daarvoor in de plaats iets nieuws neer te zetten. De organisatie had een zeer gevarieerd programma gecreëerd. Drie dagen lang waren de meest uiteenlopende artiesten te zien. Als je niet uitkijkt, wordt dat drie dagen rennen en zoeken en dan alsnog van alles missen. Om die reden koos ik iedere dag een paar optredens, die ik van begin tot eind uitzat. Dat ik een aantal ongetwijfeld interessante concerten daardoor heb moeten missen, is een logisch gevolg van de festivalformule.
CD-RECENSIE
Wayne Horvitz Gravitas Quartet - Way out east
bezetting: Wayne Horvitz; piano, elektronica , Peggy Lee; cello, Ron Miles; trompet, Sara Schoenbeck; fagot
release: 2006
label: Songlines
tracks: 11
tijd; 62.54
website: www.waynehorvitz.com
door: Mischa Andriessen
Pianist Wayne Horvitz heft zich de laatste jaren vooral toegelegd op gecomponeerde kamermuziek. “Way out east” is een poging compositie en improvisatie te laten versmelten. Door de ongewone bezetting trekt de muziek toch meer naar hedendaags klassiek dan jazz, maar “Way out east” is zonder meer een geslaagde cross-over. De band heeft een heel bijzondere klankkleur, waarin de donkere toon van fagot en cello een prachtig contrast geeft met de heldere piano- en trompetklanken.
CD-RECENSIE
John Stetch Trio - Bruxin’
bezetting: John Stetch; piano, Sean Smith; bas, Rodney Green; drums
opgenomen: oktober 2005
release: 2006
label: Justin Time
tracks: 11
tijd: 62.30
website: www.johnstetch.net
door: Mischa Andriessen
John Stetch is een Canadese pianist met Oekraïense wortels. Na een aantal solo cd’s waarop hij Oekraïense volksmuziek en het werk van Thelonius Monk verkende, heeft hij een plaat in triobezetting uitgebracht waarop hij alleen eigen composities speelt. Door de invloed van Oost-Europese volksmuziek en de manier waarop Stetch door de snaren af te dempen de piano dikwijls als een percussie-instrument gebruikt, doet zijn muziek in de verte denken aan die van Bojan Zulfikarpasic.
CD-RECENSIE
Kurt van Herck / Jacques Pirotton / Mimi Verderame – Le Mariage, the music of Karl van Deun
bezetting: Kurt van Herck – tenorsaxofoon; Jacques Pirotton – gitaar; Mimi Verderame – drums
opgenomen: 25, 26, 27 februari 2006, Studio Toots, VRT
release: 2006
label: eigen beheer
tracks: 15
tijd: 61.28
website: www.kurtvanherck.com
door: Erno Elsinga
De Belgische tenorsaxofonist Kurt van Herck (1965) kennen we in Nederland voornamelijk van het Amina Figarova Septet. In eigen land maakt Van Herck onder andere deel uit van het Brussels Jazz Orchestra. Als leider maakte hij in 1995 zijn eerste en enige cd: ‘Another Day, Another Dollar’, een kwartetalbum. In een triobezetting van sax, drums en gitaar is er nu ‘Le Mariage’ waarop een 15-tal composities van Karl van Deun, een getalenteerde Belgische gitarist/componist die vanwege gehoorproblemen zijn muzikale carrière moest staken.
CD-RECENSIE
Ramón Valle – Memorias
bezetting: Rámon Valle – piano
opgenomen: 11 en 12 mei 2005, Bauer Studios, Ludwigsburg
release: 2005
label: ACT
tracks: 12
tijd: 55.48
website: www.ramonvalle.net
door: Erno Elsinga
Al eerder speelde Ramón Valle werk van de Cubaanse componist/pianist Ernesto Lecuona (1895 – 1963). Dat gebeurde op de trioplaat ‘Danza Negra’ uit 2002. Op de soloplaat Memorias laat Valle zich opnieuw inspireren door Lecuona die een ontelbaar aantal composities achterliet op het gebied van solopiano, liedjes en orkestraal werk en daarmee een belangrijk cultuurdrager is van zijn land. Op Memorias worden de stukken van Lecuona afgewisseld met eigen werk. Wie wat geschreven heeft laat zich gemakkelijk raden.
CD-RECENSIE
Quincey – Live at the Bimhuis
bezetting: Daan Herweg – piano; Floris van der Vlugt – sax; Lucas Dols – bas; Diederik Rijpstra – trompet; Jurjen Bakker – drums
opgenomen: 30 november 2005, Bimhuis, Amsterdam
release: 2006
label: eigen beheer
tracks: 7
tijd: 71.22
website: www.quinceyjazz.com
door: Erno Elsinga
Een verrassend debuutalbum. Zo mag ‘Live at the Bimhuis’ van het Quincey kwintet gerust bestempeld worden. De vijf jongelingen die elkaar kennen van hun inmiddels afgeronde studie aan het Amsterdam Conservatorium klinken volwassen en hecht, een statement dat zeker ook geldt voor de gebrachte eigen composities op dit album.
CD-RECENSIE
Nathalie Loriers Chemins Croisés – L’arbre pleure
bezetting: Nathalie Loriers – piano; Gianluigi Trovesi – klarinet; Karim Baggili – oud; Philippe Aerts – contrabas; Joël Allouche – drums & percussie
opgenomen: 16, 17, 18 mei 2006. Studio Crescendo in Genk
release: 2006
label: De Werf
tracks: 10
tijd: 63.35
website: www.nathalieloriers.com
door: Erno Elsinga
L’arbre pleure ofwel ‘de boom huilt’ is het bezorgde statement van pianiste/componiste Nathalie Loriers betreffende het door toedoen van de mens verslechterende milieu. Loriers (1966), die in 1991 debuteerde en onder eigen naam in verschillende bezettingen opereert, maakt met haar jongste band Chemin Croisés de naambetekenis - kruisende paden - volledig waar. De overwegend door Loriers gecomponeerde muziek op L’arbre pleure is een bijzonder geslaagde mix van klassiek, jazz en Arabische klanken, zoals meteen al tot uiting komt in het openingsnummer ‘Kalila et Dimna’. Een prachtig en zwaar aangezet klassiek pianostuk gaat moeiteloos over in een onbegeleide oudsolo van Baggili en wordt uiteindelijk in het slotthema letterlijk verscheurd door Trovesi’s imponerende klarinetklanken.
CD-RECENSIE
Franc O’Shea - Alkimia
bezetting: Franc O’Shea: fretloze basgitaar; Jorge Pardo: fluiten; Philippe Barnes: fluit; Benjamin Sarfas: viool; Chema Vilchez: flamencogitaar; Juan Manuel Canizares: flamencogitaar; Tom Phelan: piano; José Cortés ‘El Pirata’ en José Cortés ‘El Indio’: percussie; Rubem Dantas: percussie; Nan Mercader, percussie, Serguei Sapricheff: tabla’s en stem.
opgenomen: voorjaar 2006, Granada
release: 2006
label: Azulah
tracks: 7
tijd: 47,38
website: www.francoshea.com / www.azulah.com
door: Rinus van der Heijden
Spirituele transformatie, zo omschrijft basgitarist Franc O’Shea zijn album ‘Alkimia’. Dit Arabische woord staat dan weer voor ‘transmutatie’. Wie het allemaal te ingewikkeld vindt, is misschien tevreden met een omschrijving uit de Tao Te Ching, die O’Shea’s muziek zou kunnen dekken: ‘Mysterie is de poort waardoor alle wonderen vloeien’. Kortom: O’Shea wil met zijn muziek enerzijds de wonderen in deze en andere werelden doorvorsen, anderzijds het mysterie van de muziek aanstippen.
CD-RECENSIE
Drummers Double Bill & Jan Wolkers - 2Texel
bezetting: Rob Verdurmen en Arend Niks: slagwerk; Arjen Gorter: contrabas; Corrie van Binsbergen: gitaar; George Pancraz: trompet; Joost Buis: trombone; Rutger van Otterloo: sopraan- en baritonsaxofoon; Frans Vermeerssen: sopraan- en tenorsaxofoon
opgenomen: 23 en 26 januari 2006 in Bimhuis Amsterdam en Hot House Redbad in Leeuwarden; 15 mei 2006 zijn de gedichten van Wolkers toegevoegd
release: 2006
label: BVHaast
tracks: 9
tijd: 55.42
website: www.drummersdoublebill.nl
door: Rinus van der Heijden
Onder de naam Drummers Double Bill gaan de slagwerkers Rob Verdurmen en Arend Niks schuil. Met blazers, gitariste en contrabas maken zij typisch Nederlandse improvisatiemuziek: breed orkestraal, met plotse invallen voor soli, onverwachte wendingen in tempo en harmonie en verrassende, veelal vrije improvisaties. In 2004 traden zij diverse malen op hetzelfde podium op waarop ook dichter-kunstenaar Jan Wolkers plaatsnam.
NICE JAZZ FESTIVAL, Frankrijk, met o.a. Stephane Huchard, Etiene Mbappé, Marcus Miller, 24 juli 2006
door: Tim Sprangers
Drie buitenpodia met in totaal zeven jazz (-gerelateerde) optredens van hoge kwaliteit op een zwoele zomeravond in Zuid-Frankrijk. Een bijkans idealistisch plaatje dat het achtdaagse Nice Jazz Festival verwerkelijkte. Hoewel de line-up met onder andere Incognito, Marcus Miller en Popa Chubby aan een popachtig neigend evenement deed vermoeden, pompten de voor mij tot dan toe onbekende Franse artiesten zoals Stephane Huchard en Jim Grandcamp het jazzgehalte flink op.